در اینجا در حقیقت منظور از روغن کاری، تماس روغن با گاز در محفظه تراکم می‌باشد. بر این اساس کمپرسورها به دو دسته زیر تقسیم بندی می‌شوند:
· کمپرسورهای خشک (Dry )، که به آن فاقد روغن (Oil Free) نیز می‌گویند.
· کمپرسورهای روغن کاری شونده (Lubricated) در کمپرسورهای خشک، محفظه تراکم از قسمت انتقال قدرت کاملا جدا بوده و لذا عملا گاز مورد تراکم هیچگونه
تماسی با ماده روان کننده ندارد. کمپرسورهای گریز از مرکز و کمپرسورهای رفت و برگشتی دیافراگمی از این نمونه‌اند.
در کمپرسورهای پیستونی روان کاری شونده، اختلاط روغن با گاز مورد تراکم بطور ناخواسته و از طریق نشت روغن از کارتل به بالای پیستون‌ها و از کناره رینگها صورت می‌گیرد.
در کمپرسورهای گردشی روان کاری شونده، اختلاط روغن با گاز مورد تراکم بطور عمدی صورت می‌گیرد. در این دسته از کمپرسورها روغن تحت فشار گاز خروجی از کمپرسور به محفظه تراکم فرستاده شده و ضمن اختلاط با گاز مورد تراکم، عملیات روانکاری، خنک کاری و کاهش نشتی گاز از لقي موجود در بین قطعات را به عهده می‌گیرد. روغن مخلوط شده با گاز مورد تراکم در تله جداکننده روغن، از آن جدا شده و بعد از خنک کاری به محفظه تراکم برگشت داده می‌شود.
برخی صنایع نظیر صنایع غذایی، دارو سازی، هسته‌ای و یا واحد‌های تولید اکسیژن، نسبت به حضور روغن در گاز مورد تراکم حساس می‌باشند لذا استفاده از کمپرسورهای خشک اهمیت می‌یابد.
در کمپرسورهای خشک لازم است تا قطعاتی که در معرض سایش قرار دارند از کیفیت مطلوب تری در مقابل اصطکاک و عوارض مربوطه برخوردار باشند. موادی مانند گرافیت و تفلن آغشته شده به گرافیت که دارای ضریب اصطکاک پایین و خاصیت خود روان کاری هستند جهت ساخت رینگها پره‌های هادی و همچنین به عنوان پوشش دهنده پیچ‌های کمپرسور پیچی شدیدا مورد توجه هستند.
دسته بندی کمپرسورها از نظر روغن کاری شدن
